Netwerkbijeenkomst

Gisteren ben ik weer naar de netwerkbijeenkomst van de facebookgroep, Spiegelen met honden in coaching en training geweest. Het is altijd leuk om weer bekenden uit het werkveld te spreken. Ook het ontmoeten van nieuwe mensen die bezig zijn met dierondersteunende interventies is interessant. De locatie is in één woord schitterend, De Ginkel, een prachtig gebouw, verscholen  in de bossen van Leersum.
Hoewel het november is, deed de zon haar uiterste best om er een geslaagde dag van te maken. We werden door de organisatoren ontvangen met koffie of thee en natuurlijk iets lekkers erbij. Er was een programma met verschillende sprekers. Helaas zou ik niet de hele dag kunnen blijven omdat wij 's avonds andere verplichtingen hadden en ik dus bij tijds thuis moest zijn.
De eerste spreekster was Connie Berendsen van Kat-Hond. Zij sprak over het trainen van honden zoals zij dat vroeger had geleerd en over het trainen van honden zoals dat eigenlijk veel beter bij haar paste. Het is altijd lastig om over dit onderwerp te spreken want kynologen zijn zeer kritisch op elkaar.

Connie hield het dus mooi bij zichzelf waardoor ze niemand voor het hoofd stootte. Ze sprak vanuit haar beleving en ervaring. Het was haar opgevallen dat wij mensen met dieren omgaan zoals wij met elkaar omgaan. Bij mensen is over het algemeen de linker hersenhelft dominant. Dat betekent dat wij vooral op het taalkundig gebied interacties met elkaar aangaan. Bij het trainen met de hond, zien we dat terug in het aantal commando's dat wij gebruiken.
Connie stelt zich de vraag of dit noodzakelijk is, of dat het misschien ook anders kan.
Dat honden over een bepaalde intelligentie beschikken is geen nieuws meer. Stanley Coren  Ph. D (professor of psychology at the University of Britisch Columbia) stelt dat een hond ongeveer kan worden vergeleken met een peuter van een jaar of twee. Zij kunnen ongeveer eenzelfde hoeveelheid woorden leren. Ook honden hebben dus een talig gebied. Maar daarnaast is ook aangetoond dat zij over emoties beschikken. Neuroloog Gregory Berns heeft door een MRI aangetoond dat honden positieve gevoelens kunnen hebben voor hun eigenaar. Hij stelt zelfs dat het bewustzijn van honden kan worden vergeleken met dat van een kind. Als we dan toch de vergelijking naar het kind trekken, dan nu weer even terug naar Connie. Kunnen we onze honden trainen zonder woorden? Connie gelooft hier sterk in. Zij stelt dat we honden meer zelf mogen laten nadenken en ontdekken. Het ontdekkend leren bij kinderen sluit aan bij meervoudige intelligentie. Kinderen kunnen op verschillende manieren intelligent zijn. Meervoudige intelligentie gaat uit van acht verschillende manieren. Verbaal (talig), logisch (wiskundig), visueel, creatief, lichamelijk, interpersoonlijk, intrapersoonlijk en natuurgericht. De eerste drie zitten meer aan de linkerkant van de hersenen en de overige meer aan de rechterkant. Ontdekkend leren kan dus een duidelijk beroep doen op emoties en creativiteit. Als we dit doortrekken naar de hond, kan het ontdekkend leren dus wellicht een beroep doen op het creatieve denkvermogen van de hond. Vanuit zijn frustratie om iets te willen bereiken, zal hij creatief gaan nadenken. Hij gaat proberen en ontdekt zelf hoe hij iets voor elkaar krijgt. Er komt geen woord aan te pas, slechts geduld en het vertrouwen dat de hond het zelf echt wel zal ontdekken. Persoonlijk vind ik dit een mooi uitgangspunt. Maar zoals bij alles, denk ik dat er niet één manier is. Het aanleren via commando's kan op bepaalde momenten zeker ook zinnig zijn. We moeten per slot van rekening net als bij de kinderen zoveel mogelijk proberen alle hersenen te prikkelen. Niet slechts de linkerhelft maar ook niet alleen de rechterhelft.

Na Connie was het tijd voor de lunch. Het was echt schitterend weer, dus konden we even lekker buiten genieten. En natuurlijk netwerken, want dat is niet voor niets de naam van de bijeenkomst.
Na deze heerlijke ontspannen pauze, gingen we verder met Mariët van Os. Zij is bioloog, dierentolk. Meer over haar is te vinden op Vraag het je Dier. Zij heeft ons meegenomen in de wondere wereld van het communiceren met dieren. maar is dat echt zo'n wondere wereld? Of is het misschien toch niet zo heel vreemd? We hadden allemaal een foto van ons dier meegenomen en wisselden die uit met de buurvrouw of buurman. Vervolgens probeerden we in te zoemen op het dier en stelden we de vragen die Mariët ons aangaf.

Het eerste wat in ons opkwam schreven we op. Ik vond het ontzettend leuk en mooi om te ontdekken dat er best veel van klopte. Zowel mijn bevindingen over de hond van mijn buurvrouw als haar bevindingen over Sara hadden zeer veel punten die geheel overeen kwamen met de waarheid. Eigenlijk is het niet zo vreemd als veel mensen denken. Er was een tijd, dat intuïtie bij ons mensen een veel grotere plaats in nam dan vandaag de dag. Om even terug te komen op de linker en rechter hersenhelften, tja, die linker hersenhelft heeft het intuïtief denken wel een beetje verdreven in onze huidige maatschappij. Er zijn nog maar weinig mensen die naar hun intuïtie durven te luisteren, maar iets meer naar ons onderbuikgevoel luisteren, kan volgens mij zeker geen kwaad.
Helaas moest ik hierna vertrekken. Het verhaal van Janneke Litmaat van Cum Laude coaching en advies, over de ODC-meting, heb ik dus gemist.
Al met al, vond ik het weer een gezellige maar vooral interessante dag.

Bass de systeem therapeut

Gisteren was ik weer op pad met Bass, op naar M. Deze keer had ik ook Kira meegenomen. We hadden afgesproken dat we zouden wandelen met beide honden. M. vindt honden steeds minder spannend. Met Bass gaat het echt al heel goed. We hadden dus afgesproken dat hij met Bass zou lopen en dat ik Kira aan de lijn zou houden. Niet alleen M. liep met mij en de honden mee, maar ook zijn zusje J. en papa en mama. Het is mooi om te zien hoe het traject met Bass en M. ook invloed heeft op de rest van het gezin. Beide ouders leren veel over hondengedrag en kunnen hierdoor de kinderen ook beter begeleiden. Zusje J. vindt het allemaal reuze interessant en doet ook graag mee, zo leert zij ook spelenderwijs om op de juiste manier met honden om te gaan.

En M? Hij groeit iedere week, hij kan nu zijn zusje vertellen hoe het allemaal in elkaar zit en ook dat zorgt voor groei bij deze stoere knul. Na de wandeling hebben we Kira weer naar de auto gebracht en zijn we nog even met Bass wat spelletjes gaan doen. M. koos zelf voor grensbewakertje. Prachtig om te zien hoe hij deze keer vol vertrouwen in de cirkel ging staan en Bass niet over de lijn liet komen. Ook zo mooi om te zien hoe hij aan zijn zusje dit spel leert. En Bass? Die geniet gewoon van alle aandacht en spelletjes en vooral van de lekkere brokjes die hij ermee verdient.
Volgende week neem ik Kira mee en laat ik Bass thuis, zei ik tegen M. Hij keek een beetje beteuterd, maar toen ik eraan toevoegde dat ik ervan overtuigd was dat hij met Kira ook leuke spelletjes kon doen, klaarde zijn gezicht op en zei hij vrolijk: "OK".
Het is ongelooflijk hoeveel vooruitgang er te zien is iedere week, dit is toch prachtig werk, het is gewoon genieten!

Symposium AAIZOO

Gisteren was ik de hele dag op pad. Nee, niet met de honden deze keer. Ik was naar het symposium van AAIZOO. AAIZOO staat voor: Animal Assisted Interventions in Zorg, Onderzoek en Onderwijs. Op het symposium waren verschillende sprekers, bekende mensen in AAI land.
Prof. dr. Marie-José Enders-Segers gaf een samenvatting van het grote wereldwijde symposium (IAHAIO) dat in juli in Nederland werd gehouden.
Mr. Ron de Graaff gaf een heldere uitleg over de problemen die er zijn op de weg naar inbedding in het zorgstelsel.
Dan waren er nog wat sprekers, zoals Susan Ophorst, die wat vertelde over het handboek 'dieren in de zorg' en Rob Moss die wat vertelde over Topdog.
Sommige dingen waren al bekend, maar ik heb ook weer veel nieuwe dingen gehoord en geleerd. Al met al een zeer zinnige bijeenkomst. Ook altijd leuk om weer wat bekenden uit het veld tegen te komen, zoals Rob waar ik mijn Topdog cursus bij heb gevolgd en Margo die destijds bij mij in de groep zat.
De locatie was ook mooi, manege den Toom in Doorn, een prachtig oud familiebedrijf met een rijke historie.
Kortom een mooie leerzame dag.

Reuze stappen vooruit

Vandaag is Bass weer aan het werk geweest met M.
M. vindt honden wat spannend en wil graag leren om niet meer bang te zijn voor honden.
Het was de derde keer dat Bass met M. aan het werk was. Het is mooi om te zien hoe M. iedere keer vooruit gaat. Hij maakt echt enorme sprongen. We werken met emotie kaartjes, die weergeven hoe M. zich voelt bij een sessie. Als je kijkt naar de kaartjes dan zie je de reuze stappen die M. heeft gemaakt. Van bang en verdrietig en zelf een beetje huilen is hij gegroeid naar blij, stoer en lief.
M. kijkt nu zelfs al uit naar de volgende keer dat wij langskomen.

eerste keer werken met Bass

tweede keer werken met Bass

derde keer werken met Bass

Hij maakt leuke puzzeltjes voor Bass en natuurlijk vindt Bass het erg leuk om de puzzeltjes op te lossen. Eigenlijk zijn het spelletjes waar Bass een snoepje zoekt. M. is erg creatief en bedenkt zelf de leukste manieren om snoepjes te verstoppen. Hij rolt ze op in de spijkerbroek, legt ze in de cakevormpjes met een balletje erop, legt ze onder een kopje of trechtertje. Ja, hij maakt het Bass niet altijd makkelijk, maar meestal kan Bass ze wel vinden. Door op deze manier met Bass bezig te zijn, komt hij zonder dat hij het in de gaten heeft, heel dicht bij Bass in de buurt.
Verder hebben we gewandeld met Bass, gewoon lekker in de buurt. Het was steeds nog mooi weer gelukkig.
Ook heeft M. het spel, grensbewakertje gespeeld, M. staat dan in een cirkel en in het midden van de cirkel liggen snoepjes. M. mag Bass er niet langs laten. Voor iemand die honden een beetje spannend vindt, is dat een geweldig moeilijke opdracht, maar kanjer M. deed het toch maar. Ik ben echt heel trots op hem. Natuurlijk mocht Bass de snoepjes uiteindelijk wel pakken, maar alleen als M. hem hiervoor uitnodigt.
De eerste keer dat ik bij M. langskwam, wist hij nog niet zo goed te bedenken wat er misschien leuk zou kunnen zijn aan honden. Vandaag wist M. 4 dingen te noemen:

1. Hij vindt het leuk om spelletjes te doen met de hond.
2. Hij vindt het leuk om de riem vast te houden als we gaan wandelen met Bass.
3. Hij vindt het leuk om Bass te aaien.
4. Hij kan Bass vertrouwen.

Het is mooi om te zien hoe het zelfvertrouwen van M. groeit. Volgende keer mag Kira van hem ook meekomen. Natuurlijk is dat weer even spannend, maar ik weet dat M. het kan! Nou M. ik vind het geweldig en ik ben super trots op jou!

Tot hier en niet verder!

Deze week mocht Bass aan het werk. Hij vond dat natuurlijk helemaal niet erg, want hij kreeg natuurlijk heel veel aandacht, en daar kan Bass wel van genieten.
Bass mocht S. leren zijn grenzen aan te geven. Tot hier en niet verder, het klinkt zo makkelijk, maar hoe doe je dat in de praktijk. S. kreeg de opdracht om de snoepjes te "bewaken", hij moest laten zien aan Bass dat er een grens was, waar Bass niet overheen mocht. Maar er waren natuurlijk wel wat regels. S. mocht Bass niet aanraken en hij mocht ook niet tegen hem praten. Je grenzen aangeven door stevig in de schoenen te staan.

Het is een oefening uit de rots en water training. Water is flexibel en beweegt mee, dat kan soms handig zijn. Rots is stevig en sterk en dat is soms ook nodig. Binnen de rots en water training betekent deze oefening dus, dat je leert om wat meer rots te zijn, maar op een positieve manier.

S. was een rots waar Bass niet omheen kon. Natuurlijk kreeg Bass op het eind wel de snoepjes, want dat was de beloning voor zijn deel in deze oefening! Na deze oefening bedacht S. zelf dat we de oefening nog een keer konden doen, maar dan met een puzzeltje voor Bass. Bass vindt puzzelen namelijk erg leuk, hadden we al eens ontdekt in een eerdere sessie.
S. vulde het puzzeltje (wat ook nog eens een mooie motorische vaardigheidstraining is) en deed de opdracht nogmaals. Natuurlijk mocht Bass toen als beloning het puzzeltje doen.

S. vond het een mooie gewaarwording. Hij zei:"Eigenlijk hoef je helemaal niet boos te worden hè Gerrie, je hoeft alleen maar stevig te staan!" Nou, volgens mij heeft S. de boodschap goed begrepen, wat een kanjer. En Bass, dank voor je assistentie, je hebt weer goed gewerkt!

Tot hier en niet verder

Wat een aandacht!

Even het puzzeltje vullen met lekkere snoepjes.... Bass krijgt er al zin in!

Grenzen aangeven valt niet altijd mee, maar het lukt S. goed!

En nu, lekker puzzelen.

Tja, normaal gesproken heeft Bass tijdens het werk een tuigje aan, maar helaas was het tuigje kapot. Een nieuwe is besteld, dus dat gaat helemaal goed komen. Het tuigje is wel belangrijk voor Bass, omdat hij dan weet, als ik het tuigje aan heb, dan ben ik aan het werk. Dus maar hopen dat het nieuwe tuigje snel wordt geleverd!

Angst voor honden

Vandaag ben ik een traject gestart met een hele leuke jongen, M. Hij is 8 jaar en zit in groep 5 van de basisschool. Hij is een beetje bang van honden en vindt dat zelf best lastig. Bij zijn vriendje thuis hebben ze namelijk ook een hond. Hij wil er dus keihard aan werken om niet meer bang te zijn. Vandaag hebben we het gehad over honden. Wat weet hij allemaal al over honden. Wat vindt hij spannend en wat vindt hij leuk van honden. Helaas kon hij nog niks bedenken wat hij leuk vond aan honden. Maar ik weet zeker dat hij over een paar weekjes echt wel wat dingen kan bedenken.

13 september 2014

Het was prachtig nazomerweer. De zon scheen en het was een aangename temperatuur. Mooi weer om aan het werk te gaan met Kira. We reden naar Doetinchem om D. op te halen.
Samen met D. gingen we op weg naar een parkje daar in de buurt. Kira liep heel netjes naast de rolstoel. Bij de stoep even zitten en natuurlijk links, rechts, links kijken.
Bij het parkje namen we plaats bij de tafeltennistafel. D. wilde eerst het nieuwe puzzeltje vullen voor Kira. Dat is op zich al een mooie ergotherapeutische handeling voor hem. De snoepjes in de vakjes onder het klepje. En ook een snoepje in het gleufje. Toen het puzzeltje klaar was, mocht Kira het op de grond proberen op te lossen. Dat viel niet mee. Gelukkig bedacht D. dat ik Kira wel een beetje mocht helpen door de klepjes een klein stukje op te tillen.
Daarna kreeg Kira haar ergo hesje aan. D. kan dan oefenen met veters strikken, ritssluiting open en dicht doen en knopen los en vast maken. Best heel moeilijk, maar het ging erg goed. Kira bleef ook netjes stil staan. Het is erg fijn dat D. met Kira wil werken, zo kan zij van alles leren. En voor D. is het natuurlijk ook erg fijn!
We hebben wat mooie plaatjes geschoten.

31 juli 2014

Wauw, vandaag mocht ik, Kira, weer met D. werken. Ik had er superveel zin in. Toen we bij D. aankwamen, stond hij ons al op te wachten buiten. Ik denk dat hij er ook superveel zin in had. Ik mocht weer naast de elektrische rolstoel lopen. Dat vond ik toch weer een beetje spannend, maar het ging erg goed hoor. We gingen boodschappen doen en D. mocht alleen de winkel in. Dat vond hij vast wel een beetje spannend, maar ook dat ging heel goed! Hij had alles gevonden en netjes betaald en weer geld terug gekregen ook. Nadat we de boodschappen bij hem thuis hadden gebracht gingen we op een pleintje even wat oefeningen doen. D. reed dan weg met de rolstoel en riep mij en ik? Tja, dan ga ik natuurlijk naar hem toe, kreeg ik lekker een snoepje van hem. Ook vroeg hij aan mij of ik wilde gaan zitten. Als ik dat deed kreeg ik weer een snoepje. Ik vond het wel leuk hoor. En tot slot hebben we nog een puzzeltje gedaan. D. deed de snoepjes in het puzzeltje en ik mocht ze opzoeken en lekker opeten. Geweldig. Helaas was het daarna alweer tijd om naar huis te gaan. Ik hoop dat we snel weer mogen samenwerken.

Groetjes van Kira!

 

17 mei 2014

Chase en  G. hebben weer lekker gewerkt. Vandaag maakte G. een parcours. G. mag zelf bepalen wat hij eerst wil opzetten. Het lastigste bewaart hij tot het laatst. Het sla alom om de paaltjes ging in het verleden soms niet helemaal perfect. G. vindt het lastig als iets niet goed gaat, hij is erg perfectionistisch, vooral voor zichzelf. Maar langzaamaan leert hij dat je van fouten maken ook kunt leren en dat het ok is. Hij leert zijn eigen onzekerheid de baas te worden. Chase en G. hebben weer heerlijk gewerkt vandaag. Wat is dit toch mooi om te zien. Geniet er maar van. Groetjes, Gerrie

7 mei 2014

Hallo allemaal, ik ben Kira. Ik ben in opleiding om psychosociale hulphond te worden. Ik vind het allemaal heel erg leuk. Vandaag heb ik geleerd dat sommige mensen niet zo goed kunnen lopen. Ze zitten dan in een rolstoel. Soms vinden honden dat eng. Ik heb vandaag geleerd, dat het helemaal niet eng is. Ik ging heerlijk wandelen met een hele leuke jongen, D, die in een elektrische rolstoel zit. Het was reuze gezellig. Ik hoop dat ik snel weer met hem mag wandelen!

Groetjes en pootje van Kira!

Koningsdag 2014

Vandaaag is het koningsdag. Ik heb geen idee wat dat is hoor. Maar ik begreep dat veel mensen dan vrij zijn. Gelukkig mocht ik wel werken vandaag! We zijn weer heerlijk naar het bos geweest. Onderweg kwamen we een stoet mensen tegen, die veel lawaai maakten, de Fanfare of zo. G. vroeg nog aan het vrouwtje of ik dat erg vond. Nee, maakt mij niet uit hoor. Ik vind alles prima. Als die mensen daar gelukkig van worden, moeten ze dat vooral doen! 

In het bos was het iets drukker dan normaal. Misschien omdat het weer, weer zo mooi was. Er waren mensen met andere honden en fietsers. G. vond dat een beetje spannend, hij wil graag over alles controle hebben en hij weet dan niet hoe ik zal reageren. Maar ik blijf eigenlijk altijd rustig, dus G. leerde dat hij best onstpannen mocht blijven.

Toch merkte ik aan G. dat er iets was. Ik voelde zijn onrust. Hierdoor kon ik mij wat moeilijker concentreren. Omdat ik zijn onrust voelde, deed ik soms ondeugend. Gelukkig weet het vrouwtje dan dat er iets is. Zij pakte dat goed op, door G. lekker te laten praten. Hij moest gewoon even wat dingen kwijt. Kijk, teamwork, heet dat. Nou ja, vrouwtje noemt het geloof ik spiegelen....
Ik laat het vrouwtje merken dat er iets is, en zij pakt het op. 

Natuurlijk was het verder een heerlijke morgen. En ik denk dat G. er toch weer net zo van heeft genoten als ik! Ik ben benieuwd wat we volgende week weer gaan doen!

Groetjes en pootje van Chase!

19 april 2014

Wauw, vandaag mocht ik weer werken met G. Nou ja, werken.... Kijk de mensen noemen dat werken, ik zie het meer als spelen hoor. Het was schitterend weer en we gingen naar het bos. In het bos deden G. en ik allemaal leuke spelletjes. Ik mocht over omgevallen bomen springen en sla alom om de paaltjes en nog veel meer leuke dingen. Pfff, werken, hahahaha. Nou ja, G. en ik gingen nog wel even lekker op een bankje zitten, maar dat was niet omdat we echt moe waren hoor. Nee, we hadden weer de grootste lol samen. Ik heb nu alweer zin in volgende week. Jij ook G? 

Pootje van Chase!

29 maart 2014

Vandaag was de tweede keer dat ik naar mijn werk mocht. Vorige week vond ik het al heel leuk, maar vandaag was het nog leuker. Ik kende G. natuurlijk al een beetje, dus dat was fijn. Verder was het echt heeeeel mooi weer, dus wat is er leuker dan actief bezig zijn op zo'n dag.

G. had er ook zin in, ik merkte dat hij minder zenuwachtig was dan vorige week. Ik voelde meer rust bij hem. Voor mij was dat erg fijn, want zo kon ik mij beter concentreren op de oefeningen. G. was een duidelijke leider, hij sprak met heldere stem en stond netjes rechtop. Ik vind het prettig om een duidelijke leider te hebben, dan weet ik waar ik aan toe ben.

We deden veel oefeningen en omdat G. zo goed leiding gaf, deed ik het natuurlijk keurig. Alleen toen ik moest gaan liggen in het veld ging het even niet. Kijk, wat zij dus niet in de gaten hadden, was dat het veld vol prikkels zat. Nou, dan is het echt niet fijn om te gaan liggen. Maar gelukkig kwam G. hier ook achter, slim ventje  hoor! Toen gingen we op de weg dezelfde oefening doen en natuurlijk deed ik toen netjes wat G. van mij vroeg. G. was helemaal trots (en terecht, zoals ik zei, een slim ventje) dat het nu wel goed ging.

Tot slot gingen we nog even met de bal spelen. Ik had ontzettend veel lol en G. volgens mij ook. Geweldig werk dit hoor, hier kan ik echt wel aan wennen. Ik heb nu al zin in volgende week. Jij ook G?

Pootje van Chase!

25 maart 2014

Leermomentje voor mijzelf....

Vanavond had ik gehoorzaamheidstraining met Moos, de teckel. Het was de generale repetitie. We moesten de examenronde lopen, zodat we wisten wat ons te wachten zou staan. Ik mocht eerst. Toen ik klaar was, vroeg Sandra, de trainster, wat ik er zelf van vond. Pfffff, Moos was druk en enorm afgeleid. Hij heeft vanavond ADHD, grapte ik. Ja, zei Sandra, inderdaad, maar wat is er met jou aan de hand. Volgens mij ben jij ook een beetje hyper, beetje onrustig. Juist, die kwam aan. Ik dacht erover na. Sandra had gelijk. Het was een bijzondere dag geweest. Heel gezellig bij een vriendin geweest met alle honden, maar eenmaal thuis begon het. Ik sloeg de autodeur dicht, met mijn duim er nog tussen. De honden moesten eten. Ik moest aardappelen schillen. Jan belde dat hij later kwam (file). Nog een ander telefoontje waar ik wat door van streek was. Ik zat pas om 18.10 te eten en moest om 18.30 uur op het trainingsveld zijn..... Juist, behoorlijk onrustig dus. Ik ging aan de kant staan en maakte mijzelf weer rustig door naar de anderen te kijken en goed op mijn ademhaling te letten. Ik werd rustiger en Moos, die eigenlijk al die tijd niet rustig bleef zitten maar van hot naar her wilde spurten, ging zitten op het kleed. Na een poosje ging hij zelfs liggen. Moos de kleine hondenspiegel. Eindelijk rust, dacht hij..... Tja, wat gek eigenlijk dat je dit soort zaken bij een cliënt direct herkent en dat je er bij jezelf totaal aan voorbij gaat. Lieve Moos, dank je voor je mooie spiegelreactie. Sandra wat fijn dat je mij hierop attent hebt gemaakt. Wat een geweldig leermomentje voor mijzelf!

22 maart 2014

Vandaag was mijn eerste werkdag mensen. Ik vond het een beetje spannend hoor. De cliënt G. vond het volgens mij ook spannend. Het is een lieve jongen. Vandaag was eigenlijk alleen een beetje kennismaken. Volgende week gaan we pas "echt werken".  We hebben vooral buiten gewerkt. Maar het was best een beetje fris, een koude wind. Om mij te leren wat het verschil is tussen gewoon spelen en werken mocht ik mijn dekje aan tijdens het werken en toen we klaar waren haalde het vrouwtje het dekje van mij af en mocht ik nog even lekker uitrennen op het veld. Ik vind het niet echt werken, eerlijk gezegd, ik heb vooral veel plezier gehad. Ik hoop dat G. dat ook had! Ik ben benieuwd wat we volgende week gaan doen. Jullie horen weer van mij!

Pootje van Chase

We hebben er zin in

We hebben hard gewerkt! Het handelingsplan voor de volgende cliënt is klaar en besproken met ouders en de cliënt. Het gaat om een jongen, G, van 10 jaar oud. Het wordt voor Chase haar eerste cliënt. Chase heeft veel ervaring in allerlei vormen van gehoorzaamheid en sport training, maar heeft nog nooit als psychosociale hulphond gewerkt. Maar ze heeft er zin in. Ze heeft een mooi dekje gekregen en is er enorm trots op. Sam is zelfs een beetje jaloers.

welkom Chase

Omdat Chloë is overleden kwamen we bij k9-4care een beetje in de problemen. Kira is eigenlijk nog iets te jong om te werken en Sara is zeker niet geschikt voor iedereen. We moesten dus op zoek naar een nieuwe hond, die breed inzetbaar is. Gelukkig hebben we haar gevonden. Ze heet Chase en is een Australische herder. Ze woont op dit moment niet bij ons maar bij vrienden. Misschien dat ze in de toekomst bij ons komt wonen, maar wellicht blijft ze ook gewoon waar ze nu is. Ze zal in ieder geval bij ons gaan werken. Chase is een schat en gek op kinderen. Ze wil graag en goed voor je werken en heeft plezier in het werk. We kijken ernaar uit om met haar de eerste cliënt te gaan begeleiden.

triest nieuws

Op 24 januari 2014 is op 11 jarige leeftijd onze lieve Griekse schone, Chloë overleden. Chloë was een geweldige hond. Ze vond het heerlijk om met mensen te werken. Ze deed graag en goed haar best. We zullen haar dan ook enorm missen.

Vaarwel lieve Chloë.

september 2013

Wauw mensen, ik heb een studiedag gehad. Ik mocht met het vrouwtje mee naar Doorn, dat ligt in de buurt van Utrecht en daar heb je dus iets dat noemen ze de heuvelrug. Ik weet niet waarom ze dat zo noemen, maar het was me toch mooi daar. Ik heb genoten. Eerst gingen we daar dus heerlijk wandelen en daarna gingen we in Doorn naar de locatie voor de studie. Het ging erover hoe ik kinderen met ADHD kan helpen. Het vrouwtje heeft naar al de theorie geluisterd en ik? Ik mocht lekker aan het werk. Helaas waren daar geen kinderen maar alleen volwassenen, ach die zijn ook wel leuk om mee te werken hoor. Het was wel heel anders dan Topdog maar ik vond het erg leuk. En nu maar hopen dat ik er in de praktijk ook mensen mee kan helpen. Ik ben er klaar voor hoor!

Groetjes van Chloe.