Netwerkbijeenkomst

Gisteren ben ik weer naar de netwerkbijeenkomst van de facebookgroep, Spiegelen met honden in coaching en training geweest. Het is altijd leuk om weer bekenden uit het werkveld te spreken. Ook het ontmoeten van nieuwe mensen die bezig zijn met dierondersteunende interventies is interessant. De locatie is in één woord schitterend, De Ginkel, een prachtig gebouw, verscholen  in de bossen van Leersum.
Hoewel het november is, deed de zon haar uiterste best om er een geslaagde dag van te maken. We werden door de organisatoren ontvangen met koffie of thee en natuurlijk iets lekkers erbij. Er was een programma met verschillende sprekers. Helaas zou ik niet de hele dag kunnen blijven omdat wij 's avonds andere verplichtingen hadden en ik dus bij tijds thuis moest zijn.
De eerste spreekster was Connie Berendsen van Kat-Hond. Zij sprak over het trainen van honden zoals zij dat vroeger had geleerd en over het trainen van honden zoals dat eigenlijk veel beter bij haar paste. Het is altijd lastig om over dit onderwerp te spreken want kynologen zijn zeer kritisch op elkaar.

Connie hield het dus mooi bij zichzelf waardoor ze niemand voor het hoofd stootte. Ze sprak vanuit haar beleving en ervaring. Het was haar opgevallen dat wij mensen met dieren omgaan zoals wij met elkaar omgaan. Bij mensen is over het algemeen de linker hersenhelft dominant. Dat betekent dat wij vooral op het taalkundig gebied interacties met elkaar aangaan. Bij het trainen met de hond, zien we dat terug in het aantal commando's dat wij gebruiken.
Connie stelt zich de vraag of dit noodzakelijk is, of dat het misschien ook anders kan.
Dat honden over een bepaalde intelligentie beschikken is geen nieuws meer. Stanley Coren  Ph. D (professor of psychology at the University of Britisch Columbia) stelt dat een hond ongeveer kan worden vergeleken met een peuter van een jaar of twee. Zij kunnen ongeveer eenzelfde hoeveelheid woorden leren. Ook honden hebben dus een talig gebied. Maar daarnaast is ook aangetoond dat zij over emoties beschikken. Neuroloog Gregory Berns heeft door een MRI aangetoond dat honden positieve gevoelens kunnen hebben voor hun eigenaar. Hij stelt zelfs dat het bewustzijn van honden kan worden vergeleken met dat van een kind. Als we dan toch de vergelijking naar het kind trekken, dan nu weer even terug naar Connie. Kunnen we onze honden trainen zonder woorden? Connie gelooft hier sterk in. Zij stelt dat we honden meer zelf mogen laten nadenken en ontdekken. Het ontdekkend leren bij kinderen sluit aan bij meervoudige intelligentie. Kinderen kunnen op verschillende manieren intelligent zijn. Meervoudige intelligentie gaat uit van acht verschillende manieren. Verbaal (talig), logisch (wiskundig), visueel, creatief, lichamelijk, interpersoonlijk, intrapersoonlijk en natuurgericht. De eerste drie zitten meer aan de linkerkant van de hersenen en de overige meer aan de rechterkant. Ontdekkend leren kan dus een duidelijk beroep doen op emoties en creativiteit. Als we dit doortrekken naar de hond, kan het ontdekkend leren dus wellicht een beroep doen op het creatieve denkvermogen van de hond. Vanuit zijn frustratie om iets te willen bereiken, zal hij creatief gaan nadenken. Hij gaat proberen en ontdekt zelf hoe hij iets voor elkaar krijgt. Er komt geen woord aan te pas, slechts geduld en het vertrouwen dat de hond het zelf echt wel zal ontdekken. Persoonlijk vind ik dit een mooi uitgangspunt. Maar zoals bij alles, denk ik dat er niet één manier is. Het aanleren via commando's kan op bepaalde momenten zeker ook zinnig zijn. We moeten per slot van rekening net als bij de kinderen zoveel mogelijk proberen alle hersenen te prikkelen. Niet slechts de linkerhelft maar ook niet alleen de rechterhelft.

Na Connie was het tijd voor de lunch. Het was echt schitterend weer, dus konden we even lekker buiten genieten. En natuurlijk netwerken, want dat is niet voor niets de naam van de bijeenkomst.
Na deze heerlijke ontspannen pauze, gingen we verder met Mariët van Os. Zij is bioloog, dierentolk. Meer over haar is te vinden op Vraag het je Dier. Zij heeft ons meegenomen in de wondere wereld van het communiceren met dieren. maar is dat echt zo'n wondere wereld? Of is het misschien toch niet zo heel vreemd? We hadden allemaal een foto van ons dier meegenomen en wisselden die uit met de buurvrouw of buurman. Vervolgens probeerden we in te zoemen op het dier en stelden we de vragen die Mariët ons aangaf.

Het eerste wat in ons opkwam schreven we op. Ik vond het ontzettend leuk en mooi om te ontdekken dat er best veel van klopte. Zowel mijn bevindingen over de hond van mijn buurvrouw als haar bevindingen over Sara hadden zeer veel punten die geheel overeen kwamen met de waarheid. Eigenlijk is het niet zo vreemd als veel mensen denken. Er was een tijd, dat intuïtie bij ons mensen een veel grotere plaats in nam dan vandaag de dag. Om even terug te komen op de linker en rechter hersenhelften, tja, die linker hersenhelft heeft het intuïtief denken wel een beetje verdreven in onze huidige maatschappij. Er zijn nog maar weinig mensen die naar hun intuïtie durven te luisteren, maar iets meer naar ons onderbuikgevoel luisteren, kan volgens mij zeker geen kwaad.
Helaas moest ik hierna vertrekken. Het verhaal van Janneke Litmaat van Cum Laude coaching en advies, over de ODC-meting, heb ik dus gemist.
Al met al, vond ik het weer een gezellige maar vooral interessante dag.