Zomaar een dag....

Ik kies er bewust voor om met de kinderen naar buiten te gaan. Contact met de hond in de natuur. Dit versterkt het vermogen van het kind tot verbeelding, creativiteit, identiteit, ontdekking en is goed voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid van kinderen. (Edes, 2010)

Samen met het kind en de hond ga ik naar het bos en we bekijken daar welke mogelijkheden we hebben om activiteiten met de hond te ondernemen. Het kind is hierbij actief betrokken. Zijn er omgevallen bomen waar we de hond overheen kunnen laten springen? Zijn er paaltjes of boompjes waar we sla alom kunnen spelen met de hond? Kunnen we misschien iets lekkers verstoppen wat de hond moet zoeken? Of gaat het kind zichzelf verstoppen? Soms neem ik allerlei attributen mee, het kind mag deze gebruiken, maar we zijn altijd buiten. Er zijn tal van activiteiten en spellen te bedenken.

Dan gaan we daadwerkelijk aan het werk. Het kind gaat met de hond aan de slag. (Of is het de hond, die met het kind aan de slag gaat?)

Tot slot gaan we nog even rustig wandelen. Zowel voor de hond als voor het kind is dit een mooie afsluiting. Voor de hond is het even ontspanning na de inspanning en het kind kan zijn verhaal kwijt. Meestal gaat het om een één op één begeleiding (plus hond) maar soms zijn het kleine groepjes van drie of vier kinderen. Het werken in kleine groepjes bevordert het samenwerken tussen kinderen. Ze leren samen overleggen en democratisch beslissingen nemen. Hieronder beschrijf ik een sessie met één van mijn honden, Chase, en een cliëntje. Ik noem geen naam, maar noem hem K.

K. wordt snel boos op school, hij wil graag dat alles op zijn manier gaat. Hij raakt gefrustreerd als andere kinderen niet doen wat hij wil. Hij heeft moeite met de juiste manier van communiceren.

K: Gerrie, waar gaan we vandaag naartoe?

G: Jij mag het zeggen, maar je weet dat het wel buiten moet zijn.

K: Zullen we naar het trimbos?

G: Dat is goed, kan je uitleggen waarom je voor het trimbos hebt gekozen?

K: Nou daar zijn al wat dingen die ik met Chase kan doen en we kunnen Chase ook nog even laten zwemmen als ze klaar is, want het is erg warm.

G: Dat is lief, dat je daaraan denkt, en weet je al een beetje wat je wilt gaan doen in het bos?

K: Nou, we kunnen slalom doen om de paaltjes, maar dat vind ik wel een beetje moeilijk.

G: Oh, je vindt het moeilijk, maar kiest het toch, dat vind ik wel heel stoer van jou. Kan je uitleggen wat je moeilijk vindt?

K: Chase doet het niet zo goed, ze slaat altijd paaltjes over.

G: Kan je bedenken hoe dat komt dan?

K: Nee, misschien vindt ze het niet leuk?

G: Volgens mij vindt Chase alles leuk wat ze met jou mag doen. Zou er een andere reden kunnen zijn?

K: Denk je dat het aan mij ligt?

G: Ik weet het niet, wat denk jij?

K: Ik denk het wel een beetje.

G: Oh? Kan je iets bedenken dat jij dan anders zou kunnen doen?

K: Ik weet het niet.

We komen aan bij het bos en laden de hond uit. We lopen altijd eerst een klein stukje door het bos. Ik laat K rustig nadenken over mijn vraag. Als we bij de paaltjes komen, ontstaat het volgende gesprek.

K: Zal ik het doen?

G: Ja is misschien wel een goed idee.

K: Maar als ze het niet goed doet?

G: Word jij dan boos op haar?

K: Nee, natuurlijk niet.

G: Waarom niet?

K: Ja, ze mag toch wel iets fout doen? Vind jij dat ik boos moet worden?
G: Nee, dat zeg ik niet, ik vroeg het alleen. Ik ben het met jou eens hoor, je mag best eens iets fout doen.

K: Ok, ik ga het proberen.

K probeert de hond sla alom door de paaltjes te laten lopen. Maar Chase is “ondeugend” en slaat steeds een paaltje over. (ze kan het overigens perfect, dus zij wil hiermee een reactie bij K uitlokken)

K: Zie je nou, ze snapt het niet.

G: Aha, nu zeg je iets, ze snapt het niet. Wat zou jij daaraan kunnen doen dan?

K: Uhh, ik kan het niet uitleggen, want dat snapt ze niet.

G: Nee, ze spreekt niet onze taal, dus moeten we iets anders bedenken.

K: Zal ik ze anders even aan de lijn doen en samen met haar door de paaltjes lopen?

G: Nou, wat een geweldig idee! Je zou het eens kunnen proberen.

K lijnt Chase aan en loopt samen met haar sla-alom door de paaltjes. Heen en terug, heel kalm en rustig tegen Chase sprekend.

K: Let op Chase, door, en door en door…..

G: Dat doe je heel aardig en rustig K. Misschien dat ze het nu snapt? Wat denk je, gaan we het proberen?

K: Nou ik had zo gedacht om eerst wel de lijn eraf te halen maar dan toch nog even mee te lopen. Gewoon voor de zekerheid.

G: Dat is een goed idee.

Het ritueel herhaalt zich, maar nu loopt Chase los naast K.

G: En ben je tevreden?

K: Ja, ik denk dat ze het nu wel snapt hoor.

G: Nou, laten we eens kijken dan.

K staat bij het eerste paaltje en zegt: Toe maar Chase, ga maar, door en door en door….

Steeds als Chase bij een paaltje komt, zegt K: door…

Chase doet het perfect. K is super blij. En ik geef hem een groot compliment.

Na de les, laten we Chase even zwemmen in de vijver. We gaan rustig aan de waterkant zitten.

G: Ik hoorde van de juf, dat je soms een beetje snel boos bent op de andere kinderen.

K: Ja, dan moet ik samenwerken maar dan doen ze alles anders.

G: Anders?

K: Ja, niet zoals ik het bedoel.

G: Oh, een beetje zoals Chase?

K: ……(even stil, denkt diep na…) uhhh, ja ik denk het wel.

G: Op Chase werd je niet boos, toch?

K: Nee, maar dat is een hond, die kan er niks aan doen.

G: mmmmmm

K: Denk jij dat die kinderen er ook niks aan kunnen doen?

G: Ik weet het niet, denk jij dat ze het expres doen dan?

K: Nee, eigenlijk niet.

G: Hoe had je dat nu met Chase opgelost?

K: Tja, samen doen, voordoen en zo….

G: Wat denk je, zouden de kinderen uit jouw groepje dat ook fijn vinden?

K: Denk het wel hè…. Nou wil je zeker dat ik dat ga proberen? Krijg ik weer huiswerk zeker.

G: Misschien wel handig. Wat vind jij ervan?

K: Ja, ik weet het wel, ik ga het gewoon proberen, goed?

G: Proberen vind ik al super goed! Dan hoor ik volgende week wel hoe het ging.

K: Goed. Mag ik nog een stok in het water gooien voor Chase?

G: Tuurlijk… vindt ze vast heel leuk!

Grenzen

Grenzen aangeven.
Bijna iedereen vindt het belangrijk om aardig te worden gevonden. Natuurlijk is dat ook belangrijk. Empathisch zijn, goed kunnen luisteren en klaar staan voor anderen als dat nodig is, zijn goede eigenschappen. Maar als je hierbij jezelf een beetje verliest, dan bestaat de kans dat je overbelast raakt. Dit kan op de lange duur zelfs lichamelijke klachten veroorzaken. Daarom is het van belang dat je grenzen durft te stellen. Er zijn verschillende redenen waarom dit moeilijk kan zijn.
Misschien ben je bang voor kritiek of ben je bang voor afwijzing. Misschien voel jij je schuldig als je nee zegt of stel je te hoge eisen aan jezelf. Misschien heb je een iets te groot verantwoordelijkheidsgevoel of heb je het gevoel dat jij jezelf moet bewijzen. Al deze aspecten kunnen een rol spelen bij het stellen van grenzen. Maar als je leert om duidelijk jouw grenzen aan te geven, kan je dat veel opleveren. Het vergroot je zelfvertrouwen en zelfrespect, het zorgt ervoor dat jij duidelijk aangeeft wie je bent en uiteindelijk is het zelfs goed voor je gezondheid.
Maar hoe doe je dat dan, grenzen aangeven? Daar kunnen de honden van K9-4CARE jou bij helpen. Spelenderwijs leer je een assertieve houding aan te nemen en op een vriendelijke maar duidelijke manier aan te geven waar jouw grens ligt.

Grenzen verleggen.
Natuurlijk moet je eerst je eigen grenzen kennen, voordat je ze kunt aangeven. Maar soms is het ook goed om je grenzen te verleggen. Bijvoorbeeld als je angsten wilt overwinnen, of jezelf wilt ontwikkelen. Je daagt jezelf uit en stelt doelen voor jezelf. Natuurlijk is dat best spannend, maar het voelt geweldig als jij weer een grens hebt verlegd. Ook daarbij kunnen de honden jou helpen. Via grensverleggende spellen en activiteiten leer je je eigen grenzen kennen en zelfs verleggen.

Wil je meer weten over grenzen aangeven en grenzen verleggen, neem dan vrijblijvend contact op!

Verdrietig nieuws.

Op woensdag 25 maart is één van de honden van K9-4CARE totaal onverwacht overleden. Onze lieve Bass, die zoveel voor ons en de kinderen die hij heeft mogen begeleiden heeft betekent.
Lieve Bass, hij kwam eigenlijk per ongeluk in ons leven. We vingen honden op, die uit Spanje kwamen en hier een nieuw leven wilden opbouwen. Deze honden bleven vaak kort bij ons, en vonden dan een gouden mandje. Bass kwam ook naar Nederland. Door allerlei omstandigheden kwam  hij van het éne opvang gezin in het andere. Het zicht op adoptie werd steeds moeilijker... en hij kwam uiteindelijk bij ons terecht. Ik zeg altijd gekscherend, wij hebben Bass niet uitgezocht, hij heeft ons uitgezocht. Bass had het bij ons enorm naar zijn zin. Hij was gek op de andere honden in de roedel en vond het heerlijk om over de hei te rennen met "zijn" dames en kleine teckelvriendjes.
Bass had ook een gebruiksaanwijzing. Alleen zijn vond hij niet zo leuk, zelfs niet als er nog vijf andere honden van de roedel thuis zijn. Om dit aan ons duidelijk te maken, sloopte hij alles wat los en vast zat. Ach, gelukkig is ons huis daarop aangepast. Wij hebben niets nieuws staan, alles is oud of tweedehands. Dat scheelt, want dan hoef je ook niet zo verdrietig of boos te zijn als er weer eens iets gesloopt is. Maar toch vond ik het niet prettig, niet zozeer vanwege de tijdschriften die in 100.000 snippertjes door de kamer lagen, maar vooral omdat het duidelijk was dat Bass op die momenten ongelukkig was. Vandaar dat Bass altijd overal mee naartoe mocht. Nou ja, niet echt helemaal mee, maar wel in de auto. En het vreemde was, als Bass in de auto was, was het goed. Ook als hij dan dus even in de auto moest wachten. Bass heeft mij veel wijze lessen geleerd. Hij heeft mij geleerd om creatieve oplossingen te zoeken, om niet op te geven maar geduld te hebben en hij heeft me laten zien wat het betekent om trouw en dankbaar te zijn.
Bass was een zeer lieve rustige hond en heeft mij geholpen met verschillende cliëntjes in mijn praktijk. Bass was een geweldige therapiehond. Hij heeft met veel geduld en liefde gewerkt met kinderen. Sommigen waren bang voor honden, Bass heeft ze geleerd dat dat helemaal niet nodig is. Sommigen moesten leren hoe zij grenzen konden aangeven, of hoe ze duidelijker konden zijn in hun communicatie. Bass heeft zijn steentje bijgedragen in dat proces.
Bass heeft slechts twee jaar bij ons mogen wonen, maar heeft een onvergeetbare indruk op ons gemaakt. Wij zullen Bass dan ook enorm missen!
"Run free" daar over de regenboogbrug lieve Bass, speel fijn met Mira en Cloë en al die andere lieve honden die jou zijn voorgegaan..... Wij zullen je nooit vergeten!