Zomaar een dag....

Ik kies er bewust voor om met de kinderen naar buiten te gaan. Contact met de hond in de natuur. Dit versterkt het vermogen van het kind tot verbeelding, creativiteit, identiteit, ontdekking en is goed voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid van kinderen. (Edes, 2010)

Samen met het kind en de hond ga ik naar het bos en we bekijken daar welke mogelijkheden we hebben om activiteiten met de hond te ondernemen. Het kind is hierbij actief betrokken. Zijn er omgevallen bomen waar we de hond overheen kunnen laten springen? Zijn er paaltjes of boompjes waar we sla alom kunnen spelen met de hond? Kunnen we misschien iets lekkers verstoppen wat de hond moet zoeken? Of gaat het kind zichzelf verstoppen? Soms neem ik allerlei attributen mee, het kind mag deze gebruiken, maar we zijn altijd buiten. Er zijn tal van activiteiten en spellen te bedenken.

Dan gaan we daadwerkelijk aan het werk. Het kind gaat met de hond aan de slag. (Of is het de hond, die met het kind aan de slag gaat?)

Tot slot gaan we nog even rustig wandelen. Zowel voor de hond als voor het kind is dit een mooie afsluiting. Voor de hond is het even ontspanning na de inspanning en het kind kan zijn verhaal kwijt. Meestal gaat het om een één op één begeleiding (plus hond) maar soms zijn het kleine groepjes van drie of vier kinderen. Het werken in kleine groepjes bevordert het samenwerken tussen kinderen. Ze leren samen overleggen en democratisch beslissingen nemen. Hieronder beschrijf ik een sessie met één van mijn honden, Chase, en een cliëntje. Ik noem geen naam, maar noem hem K.

K. wordt snel boos op school, hij wil graag dat alles op zijn manier gaat. Hij raakt gefrustreerd als andere kinderen niet doen wat hij wil. Hij heeft moeite met de juiste manier van communiceren.

K: Gerrie, waar gaan we vandaag naartoe?

G: Jij mag het zeggen, maar je weet dat het wel buiten moet zijn.

K: Zullen we naar het trimbos?

G: Dat is goed, kan je uitleggen waarom je voor het trimbos hebt gekozen?

K: Nou daar zijn al wat dingen die ik met Chase kan doen en we kunnen Chase ook nog even laten zwemmen als ze klaar is, want het is erg warm.

G: Dat is lief, dat je daaraan denkt, en weet je al een beetje wat je wilt gaan doen in het bos?

K: Nou, we kunnen slalom doen om de paaltjes, maar dat vind ik wel een beetje moeilijk.

G: Oh, je vindt het moeilijk, maar kiest het toch, dat vind ik wel heel stoer van jou. Kan je uitleggen wat je moeilijk vindt?

K: Chase doet het niet zo goed, ze slaat altijd paaltjes over.

G: Kan je bedenken hoe dat komt dan?

K: Nee, misschien vindt ze het niet leuk?

G: Volgens mij vindt Chase alles leuk wat ze met jou mag doen. Zou er een andere reden kunnen zijn?

K: Denk je dat het aan mij ligt?

G: Ik weet het niet, wat denk jij?

K: Ik denk het wel een beetje.

G: Oh? Kan je iets bedenken dat jij dan anders zou kunnen doen?

K: Ik weet het niet.

We komen aan bij het bos en laden de hond uit. We lopen altijd eerst een klein stukje door het bos. Ik laat K rustig nadenken over mijn vraag. Als we bij de paaltjes komen, ontstaat het volgende gesprek.

K: Zal ik het doen?

G: Ja is misschien wel een goed idee.

K: Maar als ze het niet goed doet?

G: Word jij dan boos op haar?

K: Nee, natuurlijk niet.

G: Waarom niet?

K: Ja, ze mag toch wel iets fout doen? Vind jij dat ik boos moet worden?
G: Nee, dat zeg ik niet, ik vroeg het alleen. Ik ben het met jou eens hoor, je mag best eens iets fout doen.

K: Ok, ik ga het proberen.

K probeert de hond sla alom door de paaltjes te laten lopen. Maar Chase is “ondeugend” en slaat steeds een paaltje over. (ze kan het overigens perfect, dus zij wil hiermee een reactie bij K uitlokken)

K: Zie je nou, ze snapt het niet.

G: Aha, nu zeg je iets, ze snapt het niet. Wat zou jij daaraan kunnen doen dan?

K: Uhh, ik kan het niet uitleggen, want dat snapt ze niet.

G: Nee, ze spreekt niet onze taal, dus moeten we iets anders bedenken.

K: Zal ik ze anders even aan de lijn doen en samen met haar door de paaltjes lopen?

G: Nou, wat een geweldig idee! Je zou het eens kunnen proberen.

K lijnt Chase aan en loopt samen met haar sla-alom door de paaltjes. Heen en terug, heel kalm en rustig tegen Chase sprekend.

K: Let op Chase, door, en door en door…..

G: Dat doe je heel aardig en rustig K. Misschien dat ze het nu snapt? Wat denk je, gaan we het proberen?

K: Nou ik had zo gedacht om eerst wel de lijn eraf te halen maar dan toch nog even mee te lopen. Gewoon voor de zekerheid.

G: Dat is een goed idee.

Het ritueel herhaalt zich, maar nu loopt Chase los naast K.

G: En ben je tevreden?

K: Ja, ik denk dat ze het nu wel snapt hoor.

G: Nou, laten we eens kijken dan.

K staat bij het eerste paaltje en zegt: Toe maar Chase, ga maar, door en door en door….

Steeds als Chase bij een paaltje komt, zegt K: door…

Chase doet het perfect. K is super blij. En ik geef hem een groot compliment.

Na de les, laten we Chase even zwemmen in de vijver. We gaan rustig aan de waterkant zitten.

G: Ik hoorde van de juf, dat je soms een beetje snel boos bent op de andere kinderen.

K: Ja, dan moet ik samenwerken maar dan doen ze alles anders.

G: Anders?

K: Ja, niet zoals ik het bedoel.

G: Oh, een beetje zoals Chase?

K: ……(even stil, denkt diep na…) uhhh, ja ik denk het wel.

G: Op Chase werd je niet boos, toch?

K: Nee, maar dat is een hond, die kan er niks aan doen.

G: mmmmmm

K: Denk jij dat die kinderen er ook niks aan kunnen doen?

G: Ik weet het niet, denk jij dat ze het expres doen dan?

K: Nee, eigenlijk niet.

G: Hoe had je dat nu met Chase opgelost?

K: Tja, samen doen, voordoen en zo….

G: Wat denk je, zouden de kinderen uit jouw groepje dat ook fijn vinden?

K: Denk het wel hè…. Nou wil je zeker dat ik dat ga proberen? Krijg ik weer huiswerk zeker.

G: Misschien wel handig. Wat vind jij ervan?

K: Ja, ik weet het wel, ik ga het gewoon proberen, goed?

G: Proberen vind ik al super goed! Dan hoor ik volgende week wel hoe het ging.

K: Goed. Mag ik nog een stok in het water gooien voor Chase?

G: Tuurlijk… vindt ze vast heel leuk!