Alle foto's op de site zijn geplaatst met toestemming van ouders of verzorgers en cliënten zelf. De foto's zijn beschermd tegen kopiëren volgens copyright!

zaterdag 25 april 2015

Maar ik wil toch eigenlijk wel heel graag.....

Als je werkveld buiten is, loop  je het risico dat je niet kunt werken in verband met het weer. Zo zag ik vanmorgen tot mijn grote spijt dat het toch aardig regende. Ik zou met Chase en een cliëntje aan het werk gaan. Het betrof een meisje van 9 jaar oud. Ik besloot mijn cliëntje te bellen.
B. nam zelf de telefoon op.
"Goedemorgen B. met Gerrie, heb je al gezien wat voor weer het is?"
"Ja..."
"Vies hè..."
"Ja...."
"Wat denk je, zullen we de sessie een week verplaatsen of wil je wel graag?"
"Eigenlijk wil ik toch wel heel erg graag...."
Tja, dat is dan natuurlijk wel een heel groot compliment. Dus haalde ik haar alsnog op en ging samen met haar en Chase aan het werk in het bos.
Het is een heel leuk gezellig meisje, haar ontwikkelpunt is proberen kalm te blijven, vooral in nieuwe situaties. Ze reageert soms wat druk en nerveus, vooral als iets nieuw is. We zouden vandaag een klein parcours uitzetten, met paaltjes voor slalom en een ring waar Chase doorheen kan springen. Daarnaast gebruiken we de natuurlijke materialen in het bos, zoals een boomstam die daar netjes lag.
B. vond het erg leuk, maar werd daardoor ook erg druk. Het is mooi om te zien hoe Chase daarop reageert. Chase gaat dan haar eigen gang en als het haar te gek wordt, loopt ze naar mij en gaat voor mij zitten. Dat is het moment waarop ik aan B. kan vragen:"Wat gebeurt er nu?"
Ze wist het nog niet precies. We besloten dat ze het nog een keer mocht proberen. De bedoeling was dat ze het parcours samen met Chase zou lopen. Dit keer was ze veel rustiger, haar stem was rustig, haar bewegingen waren rustig en Chase deed precies wat zij wilde.
Dikke complimenten van mij, natuurlijk. Maar ook de vraag:"Waarom ging het nu wel goed?"
Toen B. zich realiseerde dat zij nu veel rustiger was, was dat een hele mooie ontdekking. Dat is de kracht van het spiegelen met de hond. Natuurlijk betekent dat niet dat ze nu ineens bij alles veel rustiger zal zijn, maar het heeft haar wel laten zien wat het oplevert als ze kalm blijft.
En al die tijd regenden het zachtjes, we voelden het niet eens, zo heerlijk was het om samen bezig te zijn, in de natuur, met de hond. Regenjas aan en kaplaarzen, wat wil je nog meer.
Voor we het wisten was het uur alweer om. Maar volgende week gaan we weer!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten